DYSLEKSJA ROZWOJOWA INACZEJ – SPECYFICZNE TRUDNOŚCI W UCZENIU SIĘ.

Pojęcie to obejmuje wiele różnych czynników zaburzających proces uczenia się. Odnosi się ono do dziecka o inteligencji w normie, które w zakresie uczenia się ma znaczne opóźnienia w jednym lub kilku zakresach uczenia się. Obejmują one takie podstawowe umiejętności szkolne jak czytanie, pisanie, ortografia, arytmetyka, język /rozumienie, ekspresja językowa/. Umiejętności te stanowią podstawę sukcesu szkolnego szczególnie w pierwszych latach nauki. Dzieci mogą być opóźnione w jednym lub kilku zakresach jednocześnie.
Specyficzne trudności w uczeniu się ujawniają się najczęściej, kiedy dziecko rozpoczyna naukę w szkole. Można je jednak rozpoznać wcześniej, już w wieku przedszkolnym.
Poniżej przedstawiam objawy typowe dla dzieci mających specyficzne trudności w nauce:
v opóźniony rozwój mowy,
v opóźniony rozwój ruchowy, niska sprawność i koordynacja ruchów podczas zabaw ruchowych, samoobsługi,
v trudności z rysowaniem, pisaniem,
v wada wymowy, problemy z wymową dłuższych wyrazów,
v problemy z zapamiętywaniem np. wierszy, piosenek, dłuższych poleceń, nazw miesięcy, dni tygodnia, tabliczki mnożenia,
v trudności z różnicowaniem głosek o podobieństwie fonetycznym, analizą i syntezą słuchową wyrazów,
v mylenie liter o podobieństwie graficznym (np. b- d- g- p, ł- l- t, m- n),
v częste opuszczanie liter, błędy ortograficzne pomimo znajomości zasad pisowni,
v trudności z budowaniem dłuższych wypowiedzi, błędy gramatyczne,
v trudności z odtwarzaniem wzorów graficznych, układankami,
v mylenie strony lewej, prawej, oburęczność, obuoczność,
v nasilone trudności w czytaniu i pisaniu mimo systematycznej nauki.

W SYNDROMIE TRUDNOŚCI W UCZENIU SIĘ STOSUJE SIĘ NASTĘPUJĄCĄ TERMINOLOGIĘ:

Dysleksja rozwojowa – nazwa całego zespołu specyficznych trudności w czytaniu i pisaniu, w formie zwanej dysleksją. Trudności w czytaniu i pisaniu objęte tą nazwą mogą występować u dziecka w jednej formie, dwóch lub nawet trzech.
Dysgrafia – trudności w opanowaniu pożądanego poziomu graficznego pisma.
Dysleksja – specyficzne trudności w nauce czytania, którym często towarzyszą trudności w pisaniu.
Dysortografia – specyficzne trudności z opanowaniem poprawnej pisowni /nie tylko typowe błędy ortograficzne/.
Przyczyny: Specyficzne trudności w uczeniu się są spowodowane zaburzeniami rozwoju niektórych funkcji poznawczych, motorycznych i ich współdziałania (integracji percepcyjno-motorycznej) uwarunkowywanymi nieprawidłową strukturą i funkcjonowaniem układu nerwowego. Znajomość przyczyn dysleksji rozwojowej pozwala skutecznie radzić sobie z problemami jakie napotyka dziecko w uczeniu się.
Diagnozę dysleksji przeprowadza się w oparciu o badania diagnostyczne, które obejmują diagnozę psychologiczną, pedagogiczna, logopedyczną, lekarską. Badania te prowadzi się w poradniach psychologiczno – pedagogicznych. Są one bezpłatne i odbywają się na wniosek rodziców.
Po badaniu rodzic otrzymuje pisemna opinię , którą powinien przekazać szkole w celu wyjaśnienia problemów dziecka i stworzenia systemu wsparcia i objęcia pomocą psychologiczno – pedagogiczną.
Opinia zawiera opis funkcjonowania dziecka, a więc wskazuje jakie funkcje rozwijają się z opóźnieniem, co jest przyczyną trudności w uczeniu się, na jakich funkcjach można się oprzeć w terapii. Zawarte są w niej wskazania jaką pomoc dziecko powinno otrzymać, jakie metody są pomocne w terapii, jakie stosować kryteria i sposoby oceniania dziecka.
Jak należy pracować z dzieckiem dyslektycznym powinien wiedzieć nie tylko nauczyciel, terapeuta, ale także rodzic. Pomoc taką uzyskać on może po badaniach diagnostycznych, ale także wtedy, gdy o taką pomoc zwraca się do specjalistów.