„WĘDRUJĄC KU DOROSŁOŚCI”

TREŚCI NAUCZANIA W KLASIE IV

Lekcja 1 Wspólnota domu, serca i myśli, czyli o funkcjach rodziny
Lekcja 2 Witaj w domu, czyli funkcje prokreacyjna i opiekuńcza
Lekcja 3 Zasady i normy, czyli funkcje wychowawcza socjalizacyjna
Lekcja 4 Miłość, która scala, czyli funkcje psychiczno-uczuciowa i kontrolna
Lekcja 5 Beztroskie chwile w rodzinie, czyli funkcje rekreacyjno-towarzyska, kulturowa i ekonomiczna

UCZEŃ ZDOLNY

Wybitnie uzdolnieni uczniowie (wszechstronnie lub kierunkowo) stanowią grupę dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych, które powinny być w porę rozpoznane i uwzględniane w procesie ich kształcenia i wychowywania. Uczniowie wybitnie zdolni zwykle wyróżniają spośród innych pewnymi cechami. Mają bardzo silne potrzeby poznawcze, ich zainteresowania są często znacznie głębsze niż u ich rówieśników, co przejawia się w licznych pytaniach, jakie zadają osobom dorosłym. Nadmierne koncentrowanie się na jednej dziedzinie wiedzy czy formie aktywności może powodować zaniedbywanie innych zajęć i obowiązków. Osoby wybitnie zdolne wykazują dość dużą niezależność w swoich opiniach i działaniach.

NADPOBUDLIWOŚĆ PSYCHORUCHOWA

Pod pojęciem nadpobudliwości psychoruchowej rozumiemy najczęściej nadmierną pobudliwość układu nerwowego, która objawia się gwałtownymi reakcjami na bodźce zewnętrzne, zarówno w sferze ruchowej jak i psychicznej. W literaturze spotykamy się z określeniami :
• ADHD, czyli zespół nadpobudliwości psychoruchowej z zaburzeniami uwagi
• ADD, czyli zaburzenia uwagi bez objawów ruchliwości
• zespół hiperkinetyczny, termin stosowany zastępczo (w klasyfikacji ICD-10) równoznaczny z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej

DYSLEKSJA ROZWOJOWA INACZEJ – SPECYFICZNE TRUDNOŚCI W UCZENIU SIĘ.

Pojęcie to obejmuje wiele różnych czynników zaburzających proces uczenia się. Odnosi się ono do dziecka o inteligencji w normie, które w zakresie uczenia się ma znaczne opóźnienia w jednym lub kilku zakresach uczenia się. Obejmują one takie podstawowe umiejętności szkolne jak czytanie, pisanie, ortografia, arytmetyka, język /rozumienie, ekspresja językowa/. Umiejętności te stanowią podstawę sukcesu szkolnego szczególnie w pierwszych latach nauki. Dzieci mogą być opóźnione w jednym lub kilku zakresach jednocześnie.

DOJRZAŁOŚĆ SZKOLNA

Dojrzałość szkolna jest to gotowość dziecka do podjęcia nauki w szkole. Pod pojęciem „gotowości” rozumiemy osiągnięcie odpowiedniego poziomu rozwoju dziecka w czterech sferach: umysłowej, społecznej, emocjonalnej i fizycznej.
SFERA UMYSŁOWA to zdolności dziecka w zakresie spostrzegania, zapamiętywania, rozumowania, wypowiadania się.
SFERA SPOŁECZNA to umiejętność nawiązywania pozytywnych kontaktów z rówieśnikami i dorosłymi, podporządkowanie się określonym wymaganiom i regułom, stopień samodzielności w różnych sytuacjach, poczucie odpowiedzialności za swoje działania.

JAK POMAGAĆ DZIECKU, KTÓRE MA TRUDNOŚCI W NAUCE?

1. Należy jak najwcześniej poinformować wychowawcę klasy o trudnościach dziecka; omówić jego problem oraz poprosić o współpracę, poradę, instrukcje do pracy z dzieckiem w domu.
2. Trzeba interesować się postępami dziecka; rodzice powinni systematycznie uczęszczać na zebrania klasowe i wykazywać zainteresowanie problemami dziecka.
3. Ważne jest również odpowiednie zachowanie rodzica po przyjściu z wywiadówki, należy powstrzymać negatywne emocje. Najlepiej dać sobie czas na wyciszenie, by później podczas rozmowy z dzieckiem przekazać mu pozytywne informacje o nim, jak i negatywne, gdy pojawią się problemy wspólnie ustalić ich rozwiązanie.

PORADY DLA RODZICÓW DZIECI Z TRUDNOŚCIAMI W NAUCE

Przyczyny niepowodzeń szkolnych uczniów są złożone i wielorakie.
Mogą tkwić np. : w postępowaniu samego ucznia, jego motywach i przejawach, jak również w niedociągnięciach w pracy dydaktyczno – wychowawczej. Przyczyny te mogą się także odnosić do czynników od ucznia niezależnych np.: zaniedbania środowiskowe, złe warunki bytowo – kulturowe w domu, długotrwała choroba, niekorzystna atmosfera panująca w rodzinie. Istotną przyczyną niepowodzeń szkolnych jest również nieharmonijny rozwój psychofizyczny dziecka, czyli rozwój jest prawidłowy lecz nie przebiega równomiernie we wszystkich funkcjach.

DLACZEGO W SZKOLE POTRZEBNY JEST PEDAGOG?

We współczesnym świecie coraz więcej uczniów ma różne problemy emocjonalne i zaburzenia zachowania. Dzieci nie potrafią same sobie poradzić z negatywnymi emocjami i stają się bardziej agresywne albo wycofane w kontaktach społecznych, co efekcie może doprowadzić do różnych form niedostosowania społecznego oraz licznych, poważnych problemów emocjonalnych. Pedagog powinien być rzecznikiem praw ucznia oraz koordynatorem wszystkich działań podejmowanych w celu niesienia pomocy uczniowi. Pedagog jest specjalistą w dziedzinie wychowania.

NA CZYM POLEGA PRACA PEDAGOGA?

Najogólniej można powiedzieć, że celem pracy pedagoga szkolnego jest uzupełnianie, rozszerzanie i pogłębianie działalności dydaktyczno-wychowawczej i opiekuńczej nauczycieli. Pedagog jest koordynatorem w środowisku szkolnym oraz łącznikiem między uczniami, rodzicami, nauczycielami i innymi instytucjami opiekuńczo-wychowawczymi w rejonie swojego działania.
Główną formą pracy pedagoga szkolnego jest poradnictwo. Dotyczy ono nauczycieli, dzieci i rodziców. Polega na pomocy w rozwiązywaniu aktualnych problemów powstających w codziennej pracy szkoły.